Willem J. Ouweneel

Emeritus hoogleraar

Publicist

Schrijver

Spreker/prediker

Willem J. Ouweneel

Emeritus hoogleraar

Publicist

Schrijver

Spreker/prediker

Blog Post

232 Israëli’s en de Palestijnen: aan wiens kant staat God?

25/05/2021 Column

Een column en een tweet van twee gereformeerde broeders houden me bezig: de column van Dirk van Genderen (‘Het Palestijns-Israëlische conflict is een geestelijke strijd’) en de tweet (met aanvullend CIP-interviewtje) van Stefan Paas, die Dirks column stevig aanpakte. Helaas voel ik me bij beide standpunten niet helemaal thuis (wat mag onderstrepen hoe gevoelig en ingewikkeld de problematiek is).

Ten eerste Dirk. Ik vind dat die de feiten uitstekend weergeeft, en ik hoop dat elke lezer van die feiten goed kennisneemt, want ze weerleggen evenzovele leugens. Ook kan ik tot op zekere hoogte wel meegaan in zijn conclusie: ‘Ik ben ervan overtuigd dat de strijd tegen Israël ten diepste een geestelijke strijd is, een strijd van de satan tegen de God van Israël.’ Maar daar moet je wel een kanttekening bij plaatsen, anders krijg je meteen allerlei Stefans op je dak! Enerzijds: je kunt het terrorisme van Hamas, waarbij opzettelijk onschuldige burgers gedood worden, zeker ‘satanisch’ noemen; maar dan moet je daar ook de Islam bij betrekken. Naar de mens gesproken: als er geen Islam was geweest, zou er allang vrede tussen de Joden en de Palestijnen tot stand zijn gebracht. Maar echte moslims geloven dat Palestina sinds de zevende eeuw ‘land van Allah’ is, waarvan geen duimbreed ooit aan Joden kan worden geschonken. Daarom willen Hamas en andere terroristische islamitische groeperingen ook nooit vrede met Israël. Het enige wat ze willen, is de vernietiging van de staat Israël en van het ‘zionisme’. El Fatah lijkt gematigder, maar dat is slechts schijn. Het erkent wel het feitelijk ‘bestaan’ van Israël, maar niet het bestaansrecht van Israël binnen Palestina.

Je zou willen dat alle politieke bemiddelaars eindelijk eens dóór kregen dat echte moslims geen vrede met Israël willen en dat ook niet kunnen willen. Zij worden gedreven door diepreligieuze (ja, inderdaad, satanische) krachten.

Maar nu Stefan. Al zijn mooie woorden, dat Palestijnen ook recht hebben op veilig bestaan en soevereiniteit en dat wij hen net zo moeten liefhebben als de Israëli’s, gaan aan het zojuist genoemde feit voorbij. Stefan zegt dat het stuk van Dirk laat zien waarom het ‘christenzionisme’ (‘waarin bijbelse theologie en moderne politiek ongezond vermengd worden’) nooit zal bijdragen aan een oplossing in het Midden-Oosten. Sorry, Stefan, maar dat is naïeve onzin. Vanwege de genoemde metahistorische (religieuze) factoren is er (menselijk gesproken) helemaal geen ‘oplossing’ voor de problematiek van het Midden-Oosten. Zoals een Palestijnse taxichauffeur ooit tegen me zei: Only Jesus can solve the problem. Wat Stefan ‘christenzionisme’ noemt, is de enige stroming die ik ken, die dit dóór heeft. Dat heeft met ‘bedelingenleer’ en ‘eindtijdtheorieën’ helemaal niets te maken. Het heeft alles te maken met kennis van de Islam. Alleen Jezus zal deze tegenmacht kunnen overwinnen, en dat ook doen.

Maar ook voor Dirk heb ik een vraag. Had hij niet tevens moeten benadrukken dat terrorisme wel satanisch is, maar dat de moderne staat Israël nog echt niet aan de kant van God staat? Er zijn veel orthodoxe Joden in Israël die God en zijn Torah liefhebben, maar die bepalen nauwelijks de volstrekt geseculariseerde politiek van de staat Israël. Dirk heeft gelijk: God heeft dit volk keer op keer tegen vernietiging beschermd, ook en vooral na 1948, en zal ook dit keer niet toestaan dat Israël verwoest wordt. God staat aan de kant van Israël. Maar helaas betekent dit (nog) niet dat (het gros van) Israël al aan de kant van Godstaat. Dat komt doordat de geseculariseerde meerderheid van Israël in de praktijk de dienst uitmaakt. Je mag de strijd van Israël tegen Hamas niet vergelijken met bijvoorbeeld de strijd van Israël tegen Amalek, of de strijd tegen de Kanaänieten. In beide gevallen ging God als het ware voorop en het volk ging er gelovig achteraan. Maar kun je dat vandaag van het strijdende Israël eveneens zeggen? Er wordt heel veel gebeden in Israël; maar deze biddende macht heeft helaas nog niet de overhand.

En dan nog een vraag voor Stefan. ‘Sowieso vind ik die hele “speciale band” die christenen geacht worden te hebben met de Joodse burgers van Israël theologisch onzin’, zegt hij. Wat krijgen we nu? De God die Stefan dient, is nog steeds allereerst de God van Israël. De Heiland van Stefan is allereerst de Messias van Israël. Het boek waarop Stefan afgestudeerd is, is allereerst het boek van Israël. Het is toch veeleer ‘theologische onzin’ dat christenen géén ‘speciale band’ met Israël zouden hebben? Maar ik snap Stefan wel: dat mag inderdaad nooit ten koste gaan van elementaire mensenrechten, óók voor Palestijnen. Sterker nog: in het Heilige Land is mijn eerste band die met de Messiasbelijdende Joden en (orthodoxe) Palestijnse christenen (dus de mensen die net als ‘mijn’ Arabische taxichauffeur van Jezus houden). Maar wat mensenrechten betreft: het is niet fair om daar allereerst de Joden op aan te spreken. In de Palestijnse gebieden en de Arabische buurlanden hebben de Palestijnse Arabieren nauwelijks mensenrechten – in ieder geval veel minder dan ze binnen de staat Israël hebben.

Stefan heeft wel gelijk als hij de (extreme) christenzionisten verwijt (in mijn woorden) dat zij de Israëli’s te gemakkelijk als de good guys en de Palestijnen als de bad guys beschouwen. Maar tegelijk is dat ook een vertekend beeld. Je kunt in een (door Stefan vermaledijd) eindtijdscenario geloven (lees: de bijbelse Israëlprofetieën letterlijk nemen) en tevens alle inwoners van Palestina gelijkelijk liefhebben. In ‘mijn’ eindtijdscenario neem ik de bijbelse Israëlprofetieën letterlijk (zoals Dirk ook doet en Stefan zou moeten doen), maar daarin is er ook plaats voor de Palestijnen (Ezech. 47:21-23) en zelfs voor landen als Egypte, Syrië en Iraq (Jes. 19), voor zover zij de God en de Messias van Israël leren aannemen. God heeft een heilsplan voor het heleMidden-Oosten!

Nog drie punten n.a.v. Stefan opmerkingen:

(a) ‘Nergens staat dat naasten met een bepaald paspoort of afkomst een streepje voor hebben’. – Jawel, als het uitverkoren volk van God heeft Israël te allen tijde ‘een streepje voor’ (bijv. Jes. 41:8-20) (ook al zijn zij uiteindelijk evenzeer op Christus aangewezen).

(b) ‘Nergens staat dat de hoofdstad van het Koninkrijk van God Jeruzalem is’. – De Schrift (mits letterlijk opgevat) vertelt ons talloze malen dat Jeruzalem het centrum zal zijn van Gods koninkrijk (bijv. Jes. 60 en 66), wanneer het in de persoon van Christus eenmaal in macht en heerlijkheid zal zijn neergedaald.

(c) ‘… In dit scenario speelt ook nog de verwachting van een massale bekering van Joden tot het christendom’. – Nee! Joden bekeren zich niet tot ‘het christendom’, alsof zij van godsdienst zouden moeten wisselen (zoals christenen wel vaak beweerd hebben). Zij bekeren zich (hopelijk) tot de Messias van Israël, hun Verlosser en Heer, waardoor zij meer Jood worden dan zij ooit tevoren waren.