Ooit zei ik eens tegen een bevriende rabbi dat antisemitisme een bewijs is voor het bestaan van God. Hij snapte onmiddellijk wat ik bedoelde! Vanwaar deze onredelijke haat tegen Joden, tenzij er een geestelijke macht achter zit die het ten diepste gemunt heeft op de God van de Joden? Vandaar dat wij deze haat het meest aantreffen bij hen die valse goden dienen, zoals moslims en pseudochristenen. Des te verbaasder waren wij allemaal over de brief die de Raad van Kerken onlangs aan minister Stef Blok heeft gestuurd om er bij hem op aan te dringen het associatieverdrag tussen Europa en Israël op te zeggen als Israël bepaalde gebieden in Judea en Samaria (de ‘Westbank’) zou ‘annexeren’. Bij die Raad zijn nota bene de PKN en de VPE aangesloten (die dan ook beide onmiddellijk geprotesteerd hebben); naderhand heeft de Raad spijt betuigd. Intussen heeft ook de Tweede Kamer een motie aangenomen om Israël ervan te weerhouden Palestijns gebied te ‘annexeren’ (o.a. het CDA stemde voor).

In werkelijkheid gaat het helemaal niet om ‘annexatie’, betoogt het CIDI (Centrum Informatie en Documentatie Israël) terecht. In 1967 heeft Israël tijdens een verdedigingsoorlog (tegen de omringende Arabische landen) de ‘Westbank’ heroverd (ik zeg ‘heroverd’, want eens behoorden deze gebieden aan Israël). Bij de Oslo-akkoorden van 1993 werd de ‘Westbank’ opgedeeld in drie delen: de A-zone staat uit uitsluitend onder Palestijnse controle, de B-zone staat onder Israëlisch-Palestijnse controle, en de C-zone (met de Joodse nederzettingen) staat uitsluitend onder Israëlische controle. De Israëlische regering gebruikt het woord ‘annexatie’ niet (dat is uitgevonden door haar tegenstanders), maar zou, zoals in het regeerakkoord is afgesproken, binnenkort inderdaad kunnen verklaren dat het Israëlisch staatsrecht ook van toepassing wordt op deze C-zone.

Als men beweert dat Israël eropuit is ‘bezet’ gebied te ‘annexeren’, laat men dan eens uitleggen van wie dat gebied vóór die tijd was. Van ‘de’ Palestijnen? Natuurlijk niet. Er is nooit een Palestijnse staat geweest waaraan gebied ontfutseld zou kunnen worden. Van 1517 tot 1920 was het gebied ‘Turks’; daarna viel het gebied onder het Brits Mandaat. Hebben de Turken of Britten er ‘recht’ op? In 1948 werd de ‘Westbank’ door Jordanië bezet én geannexeerd. Hebben de Jordaniërs er ‘recht’ op? Hebben we daar de Raad van Kerken of de Tweede Kamer ooit over gehoord? In 1988 deden de Jordaniërs afstand van de ‘Westbank’ ten behoeve van de Palestijnen. Hebben de Palestijnen er daardoor ‘recht’ op gekregen? Door welke instantie is hun dat ‘recht’ dan toegekend?

Ik geef toe dat het internationaal recht ingewikkeld in elkaar zit, en dat geldt zeker met betrekking tot het Midden-Oosten na de val van het Ottomaanse Rijk, en nog meer na 1967. Maar alleen onkundigen of kwaadwilligen kunnen beweren dat Israël bezig is land ‘van de Palestijnen in te pikken’. Natuurlijk zou het mooier zijn als de Israëlische verklaring van vorige week deel had uitgemaakt van een Israëlisch-Palestijns verdrag. Maar zo’n verdrag zit er helaas niet aan te komen, al was het alleen al doordat de Palestijnen nooit het bestaansrecht van de staat Israël zullen willen erkennen (hierin speelt de islam een belangrijke rol: Palestina is ruim 1300 jaar ‘land van Allah’ geweest, en dat mag nooit veranderen). De Palestijnen eisen verder de terugkeer van alle gevluchte Arabieren die tot 1948 binnen Palestina woonden (terwijl die voor een groot deel gevlucht zijn op aandringen van de omliggende Arabische landen zelf) plus hun nakomelingen.

De Palestijnen eisen ook heel Jeruzalem als hoofdstad op. Weet je wat dat betekent? Kijk wat de Arabieren tussen 1948 en 1967 in oud-Jeruzalem hebben gedaan: de daar woonachtige Joden werden verdreven en de Joodse wijk werd totaal vernietigd. Hebben de Israëli’s zoiets met de Arabieren gedaan nadat zij oud-Jeruzalem heroverd hadden?

Wie zijn die Palestijnen trouwens? Er zijn heel aardige, goedwillende mensen onder; ik ken ze al vanaf 1982. Maar: ze zijn (a) onderling enorm verdeeld zijn (Hamas tegenover El-Fatah), (b) veel van hun leiders zijn corrupt (vraag waar een groot deel van de gelden die door EU, VS en VN geschonken worden, naartoe verdwijnen), (c) ze gedragen zich tiranniek naar de eigen bevolking toe; daarom (d) wonen veel Palestijnen om economische en democratische redenen liever onder Israëlisch bewind; (e) geen enkel naburig Arabisch land kent een echte democratie zoals Israël, en (f) geen enkel naburig Arabisch land kent echte godsdienstvrijheid voor zijn inwoners. (g) Bovendien is het feitelijk onmogelijk met moslims een verdrag te sluiten, en wel vanwege een islamitisch principe dat een moslim een verdrag met een niet-moslim slechts zo lang hoeft na te leven als het hem goeddunkt. (Na het sluiten van de Oslo-akkoorden beriep Jassir Arafat zich daar openlijk op naar zijn eigen achterban toe; met andere woorden: Maak je geen zorgen, wij doen wat wij willen.)

Christenen en moslims hebben volledige godsdienstvrijheid binnen de staat Israël, terwijl christenen en Joden in de meeste, zo niet alle moslimlanden onderdrukt worden. Waarom kiezen allerlei christelijke organisaties dan toch steeds weer partij vóór de moslims en tégen de Joden? Hoe vaak hebben de Raad van Kerken en de Tweede Kamer geprotesteerd tegen christenvervolgingen in Arabische landen? Dat is voor mij de centrale vraag, en dat geldt voor álle antisemitische acties van zogenaamde christenen tegen Israël. Wat dat betreft heeft men sinds de kerkvaders nog niet veel bijgeleerd, al zullen ‘christenen’ dan niet meer pleiten voor geweld tegen Israël. Maar zware economische sancties kunnen bijna net zo erg zijn – en het speelt de moslims, die op wereldmacht uit zijn, steeds weer in de kaart.Wat beweerde ik ook alweer? Dat antisemitisme een bewijs is voor het bestaan van God… En dat blijft het zolang Israël Gods volk is (dus tot het eind van de wereldgeschiedenis).